Van Keulen tot Amsterdam fietsen zonder GPS of smartphone: Ryzon Off Grid Fiets Event

In een tijd waarin alles tot op de meter is uitgestippeld, besloot Ryzon het helemaal anders aan te pakken. Begin mei trokken we met een groep gelijkgestemden op avontuur:  14 teams, vier dagen fietsen, off grid. Geen smartphone, geen gps, geen idee waar we naartoe reden. Elk team koos voor een eigen aanpak. Die van ons? Een kompas mee, knooppunten volgen, mensen aanspreken, aanwijzingen langs de weg zoeken, en het vertrouwen dat we er wel zouden geraken.

Vier dagen zonder gps, zonder telefoon… en zonder idee waar we naartoe reden

We vertrokken in Keulen, nog nietsvermoedend over wat ons precies te wachten stond. Pas op de ochtend van dag één zouden we de coördinaten ontvangen van onze eindbestemming. Wat volgde, was een tocht vol omwegen, koude ochtenden, eindeloze wind… en onverwachte ontmoetingen. Onze gps en smartwatch lieten we thuis, onze smartphone werd vakkundig ingepakt zodat we deze enkel mochten openmaken in nood. Toegegeven: het fietsavontuur werd zwaarder dan gedacht, maar ook mooier dan verwacht en zo vier dagen zonder enige verbinding... is best wel prettig kunnen we nu al verklappen.

Waarom namen we deel aan het Off Grid Event?

Hier hadden we wel een aantal redenen voor. In ons dagelijks leven zitten we namelijk vaker achter een scherm dan op een zadel. Instagram checken, mails beantwoorden, foto's bewerken, blogs en nieuwsbrieven schrijven… het hoort erbij, maar het wringt soms ook. Want intussen hopen we net om meer tijd op onze bikepacking fietsen door te brengen, dromen we van het volgende kampvuurtje en idyllisch plekje om onze tent voor een nachtje neer te zetten.

Dus ja, de uitnodiging om vier dagen “off grid” te gaan zonder smartphone of gps, voelde een beetje als een unieke kans. Even geen meldingen, geen 4G (of is het al 5G?), geen likes, geen Google Maps. We zagen het als een soort digitale detox. En eerlijk? Het smaakte beter dan verwacht.

Dag 0: Kennismaking met Ryzon

Om jullie eerst en vooral een idee te geven wie dit evenement heeft georganiseerd? Het geweldige team van Ryzon. Sven, Julia en de rest van het team in Keulen hebben ons, ondanks dat we hen eigenlijk maar 2x gezien hebben, het hele evenement in de watten gelegd. Hierdoor hebben we supertoffe mensen leren kennen. 14 teams, ieder team uniek en een ander soort liefde voor fietsen, van ultraracers tot documentairemakers en alles daartussen. De dag voor het evenement werden we in hun kantoor te Keulen uitgenodigd voor een lekker hapje en drankje zodat we met het hele team en alle deelnemers kennis konden maken.

Ryzon produceert sinds 2016 hoogwaardige sportkledij, die er ook nog eens mooi uitziet. Van triatlon pakjes en loopkledij, tot fietskledij. Voor dit evenement verzorgden zij ook de outfit, zoals je duidelijk kan zien op de foto hierboven. Het was de eerste keer dat we zulke professionele fietskledij droegen. Even wennen aan de strakke pakjes, maar wat zien ze er tof uit en zaten ze extreem comfortabel. De bibs... dat is even wennen in het begin. Voor Stefanie vooral tijdens de plaspauzes, Niels had vooral wat vaseline of een extra onderlijfje nodig om geen (hmmm) schuurtepels te krijgen. Maar een broek die na vier dagen nog steeds lekker past en zelfs niet stinkt... hulde! Neem dus zeker een kijkje op hun website, ze maken echt heel toffe sportkledij die er lang tegenkan!

Dag 1: "Kan je ons eindelijk zeggen waar we naartoe fietsen?"

Na een heerlijk ontbijt en lekkere kop koffie was ein-de-lijk het moment daar. We ontvingen een envelop met een eindbestemming: Driehuizerkerkweg 15D te Velsen-Zuid. Vanaf nu was het aan ons! Stiekem polsen we even bij andere teams of zij een idee hebben van deze bestemming. Want wat blijkt, andere fietsers zijn beter voorbereid en in alle hoeken zien we afgeprinte kaartjes en mappen tevoorschijn komen van Duitsland, Nederland, etc. Toch besluiten we daar op dat moment om geen kaart te kopen. Met een kaart zouden we al snel teruggrijpen naar wat we kennen. Behalve het tragere aspect ten opzichte van een planner zoals Komoot, zou dit niet de ervaring bieden waarnaar we tijdens dit evenement op zoek zijn. Ook onze systeemcamera thuis laten voelt als de juiste zet. Enkel een digitaal toestel in onze achterzak met 38 foto's die we achteraf kunnen ontwikkelen. We gaan volledig old-school! (vandaar de grunge foto kwaliteit in deze blog)

Ook onze horloges laten we achterwege en we kunnen nu al zeggen, het is best raar om geen tijdsindicatie op zak te hebben. De volgende dagen kennen we het tijdstip door dit aan mensen te vragen, maar in de ochtenden tellen we bv het aantal slagen van de kerkklokken om erachter te komen welk uur het is.

Binnen de minuut dat we het depot van Ryzon verlaten, spreken we al een local aan die ons de beste richting naar de Nederlandse grens kan aanwijzen. Zo hebben we snel de naam van de volgende twee stadjes beet en hebben we ook door dat we vooral noordwestelijk moeten fietsen. Bij elk dorpje stoppen we bij een bordje voor de fietsknooppunten en spreken we toevallige voorbijgangers aan, traag maar gestaag geraken we telkens een beetje dichter (of dat denken we toch).

Opeens bevinden we ons in bekend gebied, want in 2022 fietsten we in de tegenovergestelde richting een stukje van deze route toen we onze wereldreis met de fiets startten. Er gaan lichtjes branden en halverwege de dag beseffen we dat we heel dichtbij de Belgische grens zijn, bekend terrein! Zonder het goed en wel te beseffen dat we vandaag meer dan 130km zullen fietsen, blijven we richting de Maas doorknallen. Zelfs de wachttijd bij een geannuleerde ferry doet ons niet stoppen en we slapen 's avonds opeens in een bedje bij de tante en nonkel van Niels. Streng maar rechtvaardig leggen we ons doel van deze trip uit en het is leuk om te zien dat ook zij (deels) enthousiast hun technologie links laten liggen. We zijn stikop, maar denken eigenlijk al bijna aan de helft van de afstand te zitten, little did we know!

Dag 2: "Het kanaal volgen en we komen er wel!"

De dag begint relaxed met een kopje koffie en we slapen uit tot 9u. Afgelopen avond hebben we het in ons hoofd gehaald dat de eindbestemming een stukje onder Amsterdam zou liggen. Nog een goede 150 a 170km, denken we, en dat terwijl we gisteren al meer dan 100km hebben gefietst. Easy peasy!

Het is dan ook snel 11u vooraleer onze pedalen trappen en wanneer de eerste regendruppels naar beneden vallen. Niels heeft helaas extreem last van hooikoorts en we maken een eerste stop bij een apotheker, niet veel later gevolgd door een lekker stukje taart en koffie bij de Luysmolen. Hierna beginnen we aan een tocht die, althans qua afstand, zwaarder zal worden dan we hadden ingecalculeerd.

We maken twee fouten. Allereerst blijven we vandaag te lang westelijk fietsen. We volgen het kanaal en de tegenwind doet ons ook nog eens extreem vertragen. De tweede fout die we maken, die overvalt ons pas in de avond na een fietstochtje van ongeveer 80km. Op een leuke camping in Esbeek, mini camping de Tramhalte, installeren we ons veel later dan gedacht (remember, geen horloge). Voor we het goed en wel beseffen zijn alle restaurants en supermarkten dicht. We kozen er ook bewust voor om de eerste keer in ons leven zonder een kooksetje te reizen, enter de tweede fout die we maakten. De camping eigenaar bleek echter de allerliefste, want hij ging voor ons in een nabijgelegen dorpje lekkere frietjes halen! Een andere sidenote met betrekking tot voedsel onderweg, is dat we eigenlijk altijd meerdere supermarkten op onze route inplannen met komoot. Dat ging deze keer niet en eigenlijk vonden we dat een van de grootste uitdagingen van dit avontuur!

Op de camping geraken we ook praats met fietsers die Nederland vanbinnen en vanbuiten kennen. Ze halen een papieren map tevoorschijn en daar verschijnt Velsen-Zuid een stukje meer ten noordwesten van Amsterdam. We dachten nog een kleine 100km te moeten overbruggen, maar opeens beseffen we dat we nog 1.5 dag de tijd hebben om 200km te fietsen, niet naar onze gewoonte. Met een bang hartje kruipen we onze tent in, gaan we dit wel kunnen met deze wind?

Dag 3: "Het lijkt wel of we weer in IJsland zijn!"

Bij dag en dauw ontwaken we in ons tentje. De temperaturen blijven helaas afnemen tot gevoelstemperatuur 8C, en dat terwijl het vorige week nog meer dan 25C was hier. Niets aan te doen, we draaien onze knop om en genieten in de ochtend van twee uurtjes fietsen zonder al te veel wind. Een tip voor iedereen, maar statistisch gezien is de vroege ochtend het beste moment om de wind te slim af te zijn.

De eerste 40km staan na twee uur al op de teller, maar dan begint de strijd. Zoals we destijds ooit de wind trotseerden in IJsland, zo vechten we ons ook nu weer trap per trap vooruit. Het idee om de fietsen op de trein te gooien begint meer en meer op te spelen, maar na een deugddoende pauze en heerlijke lunch zijn de batterijen weer opgeladen. Zelden hebben we om 13u al bijna 75km op de teller staan (althans, dat denken we toch   ) en we voelen ons sterk genoeg om er hopelijk nog eens een 50-tal bij te doen.

Helaas wordt het in de namiddag steeds kouder, en de wind wordt steeds feller. We voelen ons tempo zakken en even voelt elke stop aan een knooppunt aan als een ware opdracht. Het is zot wat vermoeidheid doet met je lichaam, maar ook met je hoofd. Opeens ben je niet meer zeker van de richting, niet meer zeker van je eigen sterktes en begin je aan alles te twijfelen. Gelukkig zijn er onderweg korte praatjes en ontmoetingen met mensen die ons aanmoedigen. Dit geeft ons moed en ook weer wat extra zekerheid dat we in de juiste richting fietsen.

Rond 19u komen we aan bij een leuk hotelletje in Montfoort, maar als we de prijs horen zakt de moed ons in onze schoenen. Koppig fietsen we nog 8km door tot in Woerden, om daar op een veel te dure stadscamping ons tentje neer te zetten. Het is door de vele kilometers, de koude en de vermoeidheid dat we nood hebben aan een warme kamer. Gek genoeg is het ook diezelfde vermoeidheid die ons verkeerde beslissingen doet nemen. Allebei voelden we exact wat we nodig hadden, dat hotel, maar omdat het naar ons gevoel een beetje te duur was namen we hier een foute beslissing. Het zorgt er helaas voor dat de overheerlijke pasta pesto in Woerden minder smaakt. Een warme douche maakt veel goed, maar we bezinnen aan het einde van de avond en vinden het jammer dat we vandaag minder konden genieten. Morgen een nieuwe dag!

Dag 4: "Regen of tegenwind? Zonder twijfel liever regen!!"

Om 6u worden we wakker en pakken we onze spullen in, rond 8u eten we een lekker ontbijtje buiten aan de Albert Heijn. Naar ons gevoel moeten we nog steeds een 70km fietsen, iets waar we best tegenop zien. Mind over body en we beginnen te trappen... hallelujah! "Is de wind nu echt gedraaid?", vraagt Niels aan Stefanie. En ja hoor, het geluk staat vandaag aan onze kant. Wind voornamelijk in onze rug en we vliegen door de prachtige, Nederlandse sloten en grachten heen. Wat. Is. Het. Hier. Mooi! Gisteren passeerde zoveel schoonheid aan ons voorbij, vandaag kunnen we er opnieuw van genieten. 

Wanneer we net Schiphol zijn gepasseerd, slaan we een praatje met andere fietsers. "Velsen-Zuid? Oh, dat is nog minder dan 20km!". We kunnen onze oren niet geloven, dat is de eerste keer dat iemand positief reageert op deze vraag. Opeens staan we om 11u al nabij onze eindbestemming, waar we vanaf 14u kunnen aankomen. Ondertussen is het hevig beginnen regenen, maar dat kan ons niet deren. Elke trap is genieten en ons opwarmen doen we met een heerlijke kop koffie, wat soep en pannekoeken in een lokale brasserie. 

Nog even onze regenkledij aantrekken en jawel hoor, we arriveren op onze eindbestemming. Hier staan de tentjes al klaar voor ons en gelukkig hebben ze ook wat partytenten voorzien. Het blijft bijna de hele avond en nacht regenen, maar het is gezelligheid troef. Elk team strompelt stap per stap binnen, ieder met een eigen verhaal, ieder tevreden dat ze op de eindbestemming zijn. Ryzon heeft een overheerlijke bbq voorzien en tussen de regenbuien door worden er snel wat houtblokken op het kampvuur gegooid om ons te verwarmen. De volgende ochtend staat er een bus klaar om ons, en onze fietsen, na een onvergetelijk avontuur terug naar Keulen te brengen. Het einde van een fantastisch avontuur. 

Nog een speciale dank je voor ORTLIEB en ROSE

Behalve Ryzon, willen we nog twee belangrijke partners bedanken. ORTLIEB voorzag voor elke deelnemer een unieke bikepacking setup. Zoals steeds konden we weer voor de volle 200% vertrouwen op de waterdichtheid van jullie materiaal. Voor ons blijft het nog wennen om zo licht bepakt te fietsen, maar onderstaande combinatie maakt dit voor iedereen mogelijk (zelfs met een tent):

• Handlebar Pack 9L (Stefanie + Niels)(hier zijn we extreem tevreden van, wat een kwaliteit!)
• Frame-Pack Top Tube 3L (Stefanie + Niels)
• Seat-Pack 11L (Stefanie)(kwaliteit is heel goed, maar deze is naar onze mening iets minder handig in gebruik)
• Quick Rack + Gravel Packs (Niels)(wow, wow! Er volgt snel een review over deze combi, het is een must-have!)

ROSE willen we kort bedanken omdat we dit avontuur konden maken met onze Backroad AL gravelfiets. Snelheid blijft voor ons nog steeds van ondergeschikt belang, maar wat was het leuk om deze trip met zo een leuke fiets te beleven. Zonder jullie fietsen waren we allicht niet op tijd op de bestemming geraakt en lijkt het behalen van 400km op vier dagen onmogelijk. Dank je!